Olodum boom boom..... Brasil

Bon dzijaaa, vanuit net aangekomen Peru.

Nu alweer z'n maand geleden dat wij onze avonturen met jullie hebben gedeeld. Dus hoog tijd voor een update (aangezien er ook wat ticket-wijzigingen zijn).

Na getwijfel welke kant we zouden op gaan na de Amazone en trammelant met de vliegticket-booking sites.... is het uiteindelijk gelukt tickets naar Belem, een stad in het noordoosten van Brazilië te kopen. 

Brazilië een super groot land, waar de meeste alleen Portugees spreken en ons aanzien als vraagbaak :/ Wat moet je er mee?!?!?! De zin 'I don't speak Portugese' werd standaard meerdere malen per dag door ons gebruikt.
Aangezien we weleens een andere route opgaan dan de standaard westerse toerist, kwamen we ook in plaatsen terecht waar we werden aangestaard, alsof ze 2 aliens zagen lopen! Soms heel ongemakkelijk! 

Maar goed terug naar de route. We kwamen na een reisdag van 24 uur aan in Belem. Hier hebben we o.a. kennis gemaakt met een geliefd fruit, onder de Brazilianen.... Acai. Heel enthousiast bestelde we twee Acai vruchtensappen bij een marktkraam..... nou na 2 slokken gaven we de vruchtensappen met alle plezier aan de eigenaren van een marktkraam iets verder op!!! Ondanks ze met volle trots rond schreeuwen; 'A.CA.I natural viagra, afrodisiac', kregen wij het niet weg.

Vanuit Belem reisden we verder naar de plaats Barichara. Deze staat bekend om haar nationale park dos lençóis Maranhenses. Super mooi ondanks dat het niet de optimale maand was om deze te bezoeken. Natuurlijk waren wij niet de enige bezoekers, naast ons waren er ook Braziliaanse toeristen. Dit heeft voor interessante situaties/gesprekken gezorgd. De gids deed zijn best om ons te vertellen over het gebied en onze Braziliaanse excursie vrienden deden hun best om van alles van ons te weten te komen.

Na ons duin avontuur vonden we het tijd om onze route langs de oostkust voort te zetten richting zuiden. Klinkt iets makkelijker dan dat het in werkelijk is! Na wat belletjes hebben de eigenaren van de Pousada waar we verbleven transport kunnen regelen om het dorp Barichara uit te komen. We konden meerijden met Teli en Carla die ons taxiden voor o.a. 40 km door de mooie duinen heen. De mulzand weg zorgde ervoor dat we heen en weer op en neer geschut werden! Na de vooral niet rustige rit werden we beloond met een ijsje en zette Teli en Carla ons af bij het busstation en gaven ze nog wat reistips mee. 

'S avonds stapte we de bus in naar de stad Natal. Deze busrit verliep prima in tegenstelling tot de busrit die we daarna in Natal vanaf het busstation naar het hostel hadden. Bij binnenkomst in de bus vroeg ik (marja) met wat ingestudeerde Portugese woorden of hij ons even kon attenderen als we in de buurt van een bepaalde markt waren, zodat we konden uitstappen. Dus we gingen zitten en wachten braaf af, met het volle vertrouwen in de buschauffeur...... totdat de bus stopte en wij de enige waren die er nog inzaten.... oke entonces (dussss). Oeps de buschauffeur was/had ons vergeten/niet begrepen. Gelukkig mochten we blijven zitten en heeft hij ons, nu op de wel begrepen plek afgezet. 
In Natal zijn we naar één van de vele mooie kustlijnen geweest 'Praia de pipa' en ook hebben we heerlijk een dag geshopt in de shopping mall ;)

Na Natal buste we weer door naar de volgende plaats, Olinda. Op de weg daar naartoe hadden we hulp gevraagd bij mevrouw aan de info desk, die ons vriendelijk alles uitlegde (Portugees) en duidelijk advies betreft busnummers gaf. Desondanks de vriendelijke hulp hebben we dit duidelijke advies net zo duidelijk niet opgevolgd. Eij dachten het anders te doen en zijn gekomen waar we wilde zijn (gelukkig).
Olinda een artistiek dorp, met vriendelijke inwoners en ook bekend om haar Carnaval. Hier hebben een beetje Carnaval 2015 meegekregen en verbleven we bij meneer Hippy Hilton en zijn lieftallige vriend(in) in het hostel. Daar raakte we ook aan de Duitse praat met een Braziliaanse vriend van meneer Hippy Hilton, meneer Marcroni. Meneer Macroni woonde toevallig in de plaats waar wij naar toe moesten om de volgende bus te nemen naar Bahia Salvador!
Meneer Macroni vertelde ons graag over zijn familie, het leven in Brazilië en gebruikelijke straat taal in Duitsland. Zoals fuckifuck=relatie of zo iets ;) Naast zijn over het algemeen lachwekkende informatie maakte hij ook even een B-route langs zijn huis om ons een paar mango's vanuit zijn tuin mee te geven.

Savonds zaten we in de bus naar de stad Salvador. Een stad  waar je in elke straat vanaf 's ochtends vroeg tot 's avonds laat drums/samba muziek hoort.

Na een paar dagen in de stad was het tijd om weer eens naar een mooi natuurpark te gaan. Dit keer werd het nationaal park da Chapada Diamintina, in het pittoreske plaatje Lencois. We hebben hier gewandeld, geklommen, genoten en gezwommen in natuurlijke Jacuzzis en heeft de zon ons goed te pakken gehad.

Natuurlijk na inspanning is het heerlijk om te relaxen. Wij hadden besloten dit te doen op het toeristische paradijs Morro de Sao Paolo. Om op dit eiland te komen was een gepuzzel, maar met de insteek van, we hebben het eerste bus ticket en we zien wel onderweg hoe het loopt, is alles goed uitgepakt. Een heerlijk eiland, waar kruiwagens gebruikt worden als taxis, een golfkarretje als ambulance en waar je volop kunt genieten van zon, zee, strand!!

Na 3 dagen relaxen was het tijd om Brazilië doei te zeggen en onze reis voort te zetten naar het land Peru. Het heeft een aantal reisdagen gekost maar we zijn nu in het gebied van Machu Pichu, het plaatsje Cuzco.

Nu terugkomend op de vluchtwijzigingen die in het begin van het verhaal werden aangehaald. We hebben besloten om Ecuador te laten voor wat het is (deze reis) en terug te vliegen vanuit Peru. Dag blijft hetzelfde, 15 maart zijn we weer terug in Nederland.

En oja heel toevallig geven we elkaar een weekje Costa Rica (Tamarindo) cadeau. Daar zullen we beide onze verjaardagen vieren ;)