Pura Vida once again :D
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg Marja
25 Februari 2015 | Peru, Lima
Na de in het vorige verslag niet beschreven helse busrit vanuit Brazilië naar Cusco (Peru) hebben we de eerste dag gerelaxed en bijgeslapen, aangezien dit in die helse nachtbus (2 nachten) niet is gelukt.
Om de busrit kort te beschrijven.... de bus heeft een vertraging van ongeveer 7 uur, nou 7 uur op een busstation in de avond/nacht is niet echt optimaal. Maaaaar we mogen eerste klas reizen, zonder extra kosten! Que Bueno, dachten we..... Airco in de bus doet het niet, Wc te vies, alleen te gebruiken als je het bijna in je broek doet, Nog meer vertraging omdat de bus pech heeft, Mede-passagier heeft luchtverfrisser gekocht om de lucht in het eerste klasse gedeelte naar bloemetjes te doen ruiken, beeld je maar even in hoe het heeft geroken en vanaf smiddags tot laat in de avond de peruaanse Frans Bouwer/Marian Webers luid uit de boxen (ik (marja) heb bijna de box wat aangedaan!).
Maar deze helse rit waren de paar dagen in Cusco/Machu Pichu zeker waard.We zijn heel wat wijzer geworden over de incas en hebben indrukwekkende opgravingen in een onbeschrijfelijke omgeving gezien.Het heeft ons wat duiten gekost, maar hadden het niet willen missen. Een wereldwonder dat niet voor lang meer opengesteld wordt voor iedereen.
De dag was aangebroken om naar het vliegveld te gaan voor een vlucht naar Lima. Hier zijn we voor het eerst uit de rij gehaald omdat ze onze bagage wilden checken :( Uiterst vervelende gedachten dat al je kleding uit je backpack wordt gehaald en daarna al deze kleding er weer er in moet. Zomakkelijk als bij een koffer is het niet hoor ;).Gelukkig zagen de damens van de politie dat zelf ook in en stopte vrij snel! Ze hebben dus bij lange niet alles bekeken! Ach ja twas bij ons ook niet nodig.
De dag erna vrijdag de 13de stond ons uitje naar Costa Rica gepland. Wij staan vrolijk op en hebben er helemaal zin in en zijn er klaar voor. Komen we aan bij de incheckbalies vragen ze om gele koorts vaccinatie. Deze hebben we beide maar het bewijs hebben we niet beide bij ons. Helaas was er niet veel keus dan de illegale hulp aannemen van Manuel Antonia Chavez (of zoiets dergelijks). Ali illegali ging wel even naar de achterkamertjes om een papiertje in elkaar te fratsen en het moest allemaal in geheim gaan en mocht niet op de camara. Nou we kunnen melden dat het op de camera staat, politie en luchtvaartmaatschappij aan dit soort dure geintjes meewerken!
Maar goed 3,5 uur later kwamen we aan in Costa Rica!! Hier zijn we zo snel mogelijk in een muy rapido taxi gesprongen om de laatste bus naar Tamarindo te halen. Helaas was er nog maar 1 stoel vrij. Maar goed je mocht ook mee als je niet erg vond om te staan. No problem, zijn inmiddels wel minder luxe gewend. Een van ons heeft heerlijk op de grond gezeten kreeg interessante gesprekken mee zoals, ja mijn neef heeft een rode Ferrari, ja en mijn ex 2 een blauwe en rode. Sorry maar wat doe je in een overvolle plaatselijke bus, met zulke connecties.
Na een de busrit van 7 uur kwamen we aan in Tamarindo...... ons eerdere thuis voor een ruime maand! Herkenning, also we nooit zijn weg geweest. Een week waarin we feestend onze verjaardagen hebben gevierd en naast onze verjaardagen veel hebben gefeest, een mooi kleurtje hebben opgedaan en vooral het levensmotto Pura Vida hebben nageleefd!!!!
Nu weer terug in Peru waar me morgen onze reis vervolgen. We stappen de 25ste in de bus in Lima om de 26ste in Puno, Titicacameer aan te komen.
Om de busrit kort te beschrijven.... de bus heeft een vertraging van ongeveer 7 uur, nou 7 uur op een busstation in de avond/nacht is niet echt optimaal. Maaaaar we mogen eerste klas reizen, zonder extra kosten! Que Bueno, dachten we..... Airco in de bus doet het niet, Wc te vies, alleen te gebruiken als je het bijna in je broek doet, Nog meer vertraging omdat de bus pech heeft, Mede-passagier heeft luchtverfrisser gekocht om de lucht in het eerste klasse gedeelte naar bloemetjes te doen ruiken, beeld je maar even in hoe het heeft geroken en vanaf smiddags tot laat in de avond de peruaanse Frans Bouwer/Marian Webers luid uit de boxen (ik (marja) heb bijna de box wat aangedaan!).
Maar deze helse rit waren de paar dagen in Cusco/Machu Pichu zeker waard.We zijn heel wat wijzer geworden over de incas en hebben indrukwekkende opgravingen in een onbeschrijfelijke omgeving gezien.Het heeft ons wat duiten gekost, maar hadden het niet willen missen. Een wereldwonder dat niet voor lang meer opengesteld wordt voor iedereen.
De dag was aangebroken om naar het vliegveld te gaan voor een vlucht naar Lima. Hier zijn we voor het eerst uit de rij gehaald omdat ze onze bagage wilden checken :( Uiterst vervelende gedachten dat al je kleding uit je backpack wordt gehaald en daarna al deze kleding er weer er in moet. Zomakkelijk als bij een koffer is het niet hoor ;).Gelukkig zagen de damens van de politie dat zelf ook in en stopte vrij snel! Ze hebben dus bij lange niet alles bekeken! Ach ja twas bij ons ook niet nodig.
De dag erna vrijdag de 13de stond ons uitje naar Costa Rica gepland. Wij staan vrolijk op en hebben er helemaal zin in en zijn er klaar voor. Komen we aan bij de incheckbalies vragen ze om gele koorts vaccinatie. Deze hebben we beide maar het bewijs hebben we niet beide bij ons. Helaas was er niet veel keus dan de illegale hulp aannemen van Manuel Antonia Chavez (of zoiets dergelijks). Ali illegali ging wel even naar de achterkamertjes om een papiertje in elkaar te fratsen en het moest allemaal in geheim gaan en mocht niet op de camara. Nou we kunnen melden dat het op de camera staat, politie en luchtvaartmaatschappij aan dit soort dure geintjes meewerken!
Maar goed 3,5 uur later kwamen we aan in Costa Rica!! Hier zijn we zo snel mogelijk in een muy rapido taxi gesprongen om de laatste bus naar Tamarindo te halen. Helaas was er nog maar 1 stoel vrij. Maar goed je mocht ook mee als je niet erg vond om te staan. No problem, zijn inmiddels wel minder luxe gewend. Een van ons heeft heerlijk op de grond gezeten kreeg interessante gesprekken mee zoals, ja mijn neef heeft een rode Ferrari, ja en mijn ex 2 een blauwe en rode. Sorry maar wat doe je in een overvolle plaatselijke bus, met zulke connecties.
Na een de busrit van 7 uur kwamen we aan in Tamarindo...... ons eerdere thuis voor een ruime maand! Herkenning, also we nooit zijn weg geweest. Een week waarin we feestend onze verjaardagen hebben gevierd en naast onze verjaardagen veel hebben gefeest, een mooi kleurtje hebben opgedaan en vooral het levensmotto Pura Vida hebben nageleefd!!!!
Nu weer terug in Peru waar me morgen onze reis vervolgen. We stappen de 25ste in de bus in Lima om de 26ste in Puno, Titicacameer aan te komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
