Op weg naar Uyuni

Vroeg in de ochtend ging de wekker om te douchen, aan te kleden en te beginnen aan het avontuur naar uiteindelijk de grootste zoutvlakten in de wereld ´Uyuni´!
Helaas werkte die ochtend de elektriciteit in de Atacama woestijn niet en was er dus ijskoud water! Maar goed er stond ons 3 indrukwekkende en leuke dagen op de planning.

Om Chili uit te komen ging gelukkig wat sneller dan om erin te komen. Na het ontvangen van de stempel werden we naar de grens van Bolivia gereden. Gelijk kon je zien dat Bolivia het armste land van Zuid-Amerika is. De douane zag er echt uit als een wat luxe schuur, geen computers en de wc's stonken niet 1 maar 24 uur in de wind ;)
Het zetten van een entree stempel was zo gedaan... de douanier bestede meer aandacht, in Maartje's paspoort, aan het bekijken van haar einde van de wereld stempel dan controle van persoonlijke gegevens ;)

Onze chauffeur voor de komende 3 dagen was Noël. Leuke maar alleen Spaans sprekende chauffeur, die wij deelde met 2 Duitsers en 2 Zwitsers. Alles wat we zagen en deden was volgens die 4 "supergeil" ;)
Met een mooie rode 4x4 jeep zijn we op pad gegaan! Hij rammelde hier en daar een beetje en zou in Nederland niet door de keuring komen maar hij heeft ons naar de mooiste plekken gereden.

De eerste dag kwamen we voorbij verschillende kleuren meren, (non)actieve vulkanen en stinkende maar mooie geisers. Om de geisers goed te zien en foto´s te schieten moet je er even voor over hebben om in een rotte eieren lucht te staan!! Helaas draait de wind namelijk nog wel eens, waardoor je een waas van rotte eieren stoom over je heen kreeg ;) Na de hobbels, stank, geweldige indrukken en het maken van mooie foto's, komen we aan bij ons slaapverblijf op 4900 meter in de bergen van Bolivia/Chili.
Deze hoogte heeft bij ons beide voor hoofdpijn gezorgd, maar zeker de moeite waard! Door de lange dag en hoofdpijn lagen we als 2 ouwe bessen om half 9 s´avonds in bed in een uiterst primitief verblijf (zonder elektra, douche, wc-papel en warm water)! Maar we waren niet de enige... toen Maartje om een uur of 10 s´avonds naar het toilet ging met onze wc-rol in haar handen lagen alle 23tig backpackers op 1 oor ;)

Vroeg in de ochtend brak er weer een nieuwe dag aan. We reden verder richting Uyuni. Wederom ´supergeil´ und unglaublig ;)

De derde dag was de dag van Uyuni en haar zoutvlakte. Genietend van de omgeving vanuit onze rode jeep, stopt deze na een aantal schokkende bewegingen ermee.... Oeps geen benzine meer! Sta je daar op een weg met bijna niets om je heen ;) Gelukkig kwam er niet veel later een jeep voorbij die ons kon helpen met een beetje benzine om naar het volgende benzinestation te rijden. Maar goed deze moest natuurlijk gesloten zijn ;) Door zuinig te rijden heeft Noël ons uiteindelijk naar de zoutvlakte gereden ;) Gelukkig!!!!
Deze waren namelijk ganz ´supergeil´ ;)
Onvoorstelvaar... Overal waar je kijkt is het wit, er komt geen eind aan!

De Uyuni zoutvlakten waren ook het eind van de trip. We hadden besloten nog een nacht in Uyuni te blijven en de dag erna weer naar Argentinië te reizen. Achteraf hadden we beter kunnen kiezen dezelfde dag s'avonds door te reizen. Voor diegene die nog ooit van plan is richting Uyuni kant te gaan. Het is leuk om even door het dorp te lopen, vrouwen nog volop in klederdracht! Maar er is verder niets te doen, veel bewoners lijken het niet meer te zien zitten, zetten je af en zijn niet vriendelijk. Na het uitchecken mochten wij alleen nog tegen een vergoeding gebruik maken van de stoelen in het hostel!Wij hebben die middag dus op een houten bankje op het pleintje zitten wachten op de bus van 8 uur s´avonds. Op een gegeven moment slaat de verveling toe en kun je in slaap vallen. Dit is in mijn (marja) geval dus gebeurd. Weet je wel z'n dakloze die op een houten bankje ligt.
Uiteindelijk was het tegen 8ten en konden we naar het busstation lopen. De bus en de Boliviaanse wegen zijn iets minder lux dan we gewend zijn in Argentinië/Chili! 9 uur hebben we in een versleten bus gezeten en over de Boliviaanse nationale zand/kiezelweg en door water gereden.

Om 6uur kwamen we aan bij de grens, om 7 uur ging de douane open en om 10uur liepen we over de grens Argentinië in!! Er waren iets van 200 mensen die voor een exit stempel stonden te wachten. Er was 1 man die uitgebreid zijn tijd nam om twee keer op een stempel te drukken. Echt een lapzwans!
Ondanks de hobbels, hoofdpijn, stank, chagrijnige en slome bevolking, versleten bussen, lange wachten, was de trip naar Bolivia top! ;)

Onze laatste week in Argentinië is aangebroken. We zijn op moment in Tilcara, gaan daarna naar Salta en de 9de februari zijn we bij de watervallen op de grens met Brazilië. Sandra (vriendin/oud-collega) gaat ons vergezellen.


Ciao ciao

P.s foto's komen eraan! Internet hier hoog in de bergen is echt te sloom om foto's te uploaden.