Karma, Karma, Karma, Chameleon

Goed, even ter verduidelijking, voor mensen die mijn verhalen hebben gelezen en denken dat ik compleet ben veranderd, ik ben nog steeds dat simpele meisje, die weinig make-up draagt, thee en Wijn prefereert dan koffie en bier en het liefst op schoenen zonder hakken loopt. Met andere woorden ik ben gewoon mezelf gebleven.

Nu to the point, Visa Run…..
Na drie maanden moet je Thailand verlaten om een boete te ontlopen en dan mag je weer in terugkomen, dus ben ik een weekendje Maleisië gegaan.
Vrijdag 7 november ’08 was de dag aangekomen van de trip. Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Kuala Lumpur moesten we nog een taxi zien te vinden naar het hotel.
Komt er zo’n taxi chauffeur aan die ons wel naar de stad wilde brengen, natuurlijk hebben we wat van de prijs af kunnen halen. Ik dacht goed nu stappen we de taxi in en vertrekken we, dat was niet het geval. Hij had zijn taxi niet geparkeerd voor het vliegveld, maar ergens op de parkeerplaats, een duidelijke Illigalie persoon met zo’n bijna uit elkaar vallend stuk blik. Maar goed we zijn heel aan gekomen. We zijn naar de hotelkamer gegaan waar ik tot mijn verbazing een pijltje op het plafon zag ‘The way to Mekka’.
Het was inmiddels al avond en tijd om te eten dus. Om geld te besparen en wat van de stad te zien hadden we besloten lopend naar het Hard-Rock cafe te gaan. Uiteindelijk zijn we er na een verschrikkelijke omweg en een bloedende teen aangekomen en ja hoor er was die avond een private party. Omdat ik echt niet meer kon lopen in verband met mijn teen hebben we besloten om een taxi te nemen naar een ander restaurant waar ik ook had afgesproken om Julliet en Anouk te meeten, gezellig even bijgekletst. Helaas niet iedereen gezien, maar eind november komt Twan en aanhang naar Phuket.

De tweede dag in Kuala Lumpur, stond in het teken van de stad verkennen en een aantal ‘places witch you have to visit’ te gaan bekijken. Zoals een toren, genaamd Menera. Op weg naar de toren kwamen we toevallig het Sultan Aboudoela nog wat gebouw tegen, die we ook wilde gaan bezichtigen. Ik zal de historie weglaten, want die weet ik namelijk ook niet, maar in ieder geval het was een mooi gebouw om even een paar pictures te schieten.
Na door een bos te zijn gelopen met ‘echt waar’ steile paden kwamen we aan bij de toren. Omdat er veel te zien is vanuit de toren kreeg je een koptelefoon op je hoofd die je door alle uitzichtpunten sluisde. Ik heb natuurlijk niet naar dat veel te lange gezever geluisterd.

Er stond ook een hindoe tempel op het lijstje van bezichtigen. Die dag, dat tijdstip, was er een bruiloft aan de gang die je gewoon mag mee wonen. Was een leuke ervaring, de gehele tijd hoor je getuteletuut en bom bom van The Band die er zit en zie je Indiërs in mooie gekleurde doeken. Natuurlijk zijn er altijd van die toeristen die er met hun neus boven gaan staan en het uitzicht van de eigenlijke gasten gaan bederven, om foto’s te maken. Om je als toerist voor te schamen.

Zondag was Natuurdag, even uit de stad naar de Batu Caves. Op de foto’s hieronder kun je wel zien wat de Batu Caves zijn, geen verdere uitleg bij nodig denk ik. Ook mocht ik daar met een Kameleon op de foto, zo super vet ;) Na zo’n twee uurtjes heb je het daar wel gezien, dus weer terug naar de stad. S’avonds zijn we de twin Towers van Kuala Lumpur gaan bewonderen, ze worden namelijk verlicht, sehr schön!
Om de zoektocht naar het ‘Hard Rock Cafe’ van de eerste avond niet nutteloos te maken hebben we besloten om het deze avond nog een keer te proberen. Lekka lekka en gezellig.

Om laatste dag in te vullen is altijd een beetje moeilijk omdat je aan bepaalde tijden vast zit. Dus hebben we besloten om naar een ander schoppingmall te gaan, die er trouwens echt SUPER veel zijn. Hij was echt gigantisch groot!!! Bioscoop, pretpark en natuurlijk winkels erin, nooit eerder van mijn leven gezien.
En toen was de tijd gekomen om vanuit een drukke stad terug naar een rustig eilandje te gaan. Dus zelfde procedure als bij aankomst, als eerste taxi zoeken. Deze keer een fatsoenlijke legale taxi, maar met een ‘Mad Man’ achter het stuur, er waren een aantal momenten dat mijn hard een tikje harden ging tikken!! En dan komt nog het ergste, hij zet ons af bij de verkeerde terminal, weten wij veel? Ik dacht No probleeemm, dan lopen we toch een stukje, blijkt de terminal waar we moeten zijn 20 min. met de bus rijden is. Maar goed het was niet anders, maar het zorgde wel voor een beetje stress, omdat we de vlucht natuurlijk wilde missen. Komt die bus eraan nou ja, als je het een bus wilt noemen, namelijk het zelfde geval als de eerder beschreven taxi, een stuk bijna uit elkaar vallende geval.

Na een vlucht met, weinig passagiers (waren het een paar minder zou de vlucht gecanceld worden), Onweer en Turbulentie zijn we weer geland in Phuket en kon ik weer verder gaan met werken.

Dit was het wel weer zo'n beetje.. Dus zeg ik weer, doeggg